درنهم مرداد سال 1346 غلامعلی صاحب فرزندی شد ک اورا نادر نام نهاد.غلامعلی کشاورز بود وبه پرورش گل گیاه می پرداخت .وگلی زیبا به نام نادر درخانه او پرورش یافت.او از همان اوایل کودکی یار وکمک کار پدر بود ودر کنار کار به تحصیل نیز اشتغال پیدا کرد. دوره ابتدایی وراهنمایی را که پشت سر گذاشت،راه بسیج را درپیش گرفت وبا مراجعه به پایگاه به عضویت بسیج در آمد هم در مدرسه وهم در پایگاه به امر ورزش به ویژه فوتبال مشغول بود. واین دلخوشی او در اوقات فراغتش بود.در 16 سالگی برای اولین باراعزام جبهه شد.برای پدر ومادرش درابتدا سخت بود که اورا به عرصه نبرد بفرستند اما اصرار های نادر کار خودش را کرد، ودرحالی که از خوشی در پوست خودش نمی گنجید.برگه رضایت نامه را تحویل داد وعازم آموزش نظامی شد.آبان62 بود که برای اولین بار عازم جبهه شد،منطقه غرب کشور،سردشت،اولین میعادگاه نادر درنبرد علیه نیروهای بعثی شد، یکبار به مرخصی آمد، اما حضورش کوتاه بود،دوباره از خانه وخانواده دل کند وعازم شد،آن روز سردشت خط مقدم جبهه بود ونیروهای عراقی مرز را اشغال کرده بودند،آن شب درگیری شدیدی بود ودر این گیر و دار گلوله ای از تفنگ یک بعثی درسینه نادر جای گرفت،وقتی که برادرش عطالله در جبهه شوش شهید شد.هفده ساله بود وحالا نادر16ساله به برادر شهیدش پیوست.واین گونه بود که غلامعلی پدر شهیدان عطالله ونادر سرافراز شد که دوشهید مظلوم را به انقلاب ومیهنش تقدیم نمود.
