شهید محمدمهدی سروش در تاریخ 1347/1/1در خانواده ای متدین و مذهبی در تهران چشم به جهان گشود. در اوایل سنین کودکی همراه خانواده اش از تهران به شهرستان محلات مهاجرت نمودند و به تحصیلات خود در محلات ادامه داد. محمدمهدی اوان نوجوانی پر استعداد و بلندنظر و سرشار از نبوغ بود. در برنامه های فرهنگی و مذهبی مسجد، گروههای سرود، جلسات قرآنی شرکت فعال داشت. به ورزش به خصوص فوتبال علاقه شدیدی داشت و در تیم فوتبال دبیرستان نقش فعالی داشت. در دوران تحصیلات راهنمایی و متوسطه در مدرسه نیز با دوستانش در کنار توجه به درس و علم و دانش در فعالیت های مذهبی شرکت میکردند. فردی مؤدب، خوش اخلاق و دوست داشتنی بود. به حق میتوان گفت: واقعاً عاشق امام (قدس سره)، نظام و انقلاب بود.
در سال آخر دبیرستان بود که به دوره آموزش بسیج اعزام و پس از اخذ دیپلم عازم جبهه های حق علیه باطل شد. شهید یک بار در سردشت از ناحیه صورت مجروح شد، بار دیگر با کوله باری از تجربه در عملیات عاشورای 2، کربلا 4 و 5 اوج فداکاری و شجاعت و دلاوری را به ثبت رساند. در همین عملیات دوست و برادرش حمیدرضا، در جزیره بوارین به شهادت رسید. پس از شهادت برادرش به استخدام شرکت مخابرات درآمد. هنوز پرونده کارگزینی خود را تکمیل نکرده بود که شوق وصال او را فراخواند و رهسپار دیار یار شد و این بار با یار عهد بست که به قول خود وفا کرده و به نزدش برود. بسیجی گردان ولیعصر (عج) در روز جمعه 66/11/9 در حالی که مفاتیح همیشگی اش را در دست داشت، درمنطقه شلمچه از ناحیه سینه و پهلو مورد اصابت ترکش های خصم قرار گرفته و به دیار معشوق شتافت و به درجه رفیع شهادت نائل گردید. و این زمانی اتفاق افتاد که هنوز سالگرد شهادت برادرش حمیدرضا برگزار نشده بود و منتظر او بود تا محمد را نیز در کنارش به خاک بسپارند.
