شهید، سعید ایرانشاهی، در اولین روز از اسفند ماه سال 1344 در سرمای شدید و زمین پوشیده از برف شهرستان محلات، در خانواده ای دلگرم و ساده دل و با صفا که از جمله خصوصیات بارزشان، یکرنگی و مهمان نوازی بود، دیده به جهان گشود تا در دامان پر مهر چنین خانواده و چنین پدر و مادری رشد کند و نفس بکشد و راه را برای ادامه مسیر الهی اش انتخاب کند. از زبان پدر: از اخلاق خیلی خوبی برخوردار بودند، با مادرش و نا مادریش، خیلی خوب رفتار می کرد. از لحاظ دینی در سطح بالایی بودند. از وقتی جنگ شروع شد، وارد جبهه شد؛ با پسرعمویش حسن می رفتند. نا مادریش به او می گفت: نرو پدرت تنهاست. میگفت: اگر خرمشهر را ببینی، تو هم اینجا نمیمانی و میآیی، آن جا مردم به ما احتیاج دارند. ما تا 13 سال از ایشان خبر نداشتیم و ایشان هر وقت که از جبهه بر میگشتند کمک پدرشان در مزرعه، کشاورزی میکردند به پدرش میگفت: بابا تو هم بیا اونجا. پدر ایشان گفته: من کاری از دستم بر نمی آید. گفته: قصابی بلدی، بیا اونجا قصابی کن. بیا برویم کمکی به مردم بکنید. حتی برادر و مادر خود را نیز قصد داشته با خود ببرد. او پس از ماهها مجاهدت در جبهه های نبرد حق علیه باطل سرانجام هنگامی که فرماندهی یک گروهان از نیروهای گردان تخریب لشکر 17 علی بن ابی طالب(ع)را در عملیات کربلای 5 بر عهده داشت در هفتم اسفند ماه 1365 در شلمچه عراقبه شهادت رسید. پیکر مطهر شهید سال ها در منطقه جنگی مفقود بود و سرانجام در بیست و هشتم خرداد ماه سال 1376 توسط گروه های تفحص شناسایی و در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.
