شهید محمدرضا رضوانی فرزند یدالله در تاریخ هشتم اسفندماه سال 1348 در شهر محلات قدم به دنیا نهاد. او د خانواده ای به دنیا آمد که در محله به درستکاری، اهل کار خیر و انقلابی، معروف بودند و به جز خوبی و مهربانی کسی از آنها چیز دیگری یاد نمیکرد. پدرش به احکام شرعی بسیار معتقد و مقید بود و از همان خردسالی فرزندان را به رعایت احکام و نماز سفارش میکرد.
خانواده ی گرم و صمیمی داشتند و همه در کنار می کوشیدند تا سختی زندگی به کسی فشار نیاورد. او شش خواهر و یک برادر داشت وقتی به دنیا آمد پدرش او را مایه ی برکت خانه میدانست. در سال 1355 وارد مدرسه شد و با هر سختی که بود تا پایان مقطع ابتدایی را در مدرسه مجد گذراند. در همان اواسط دوران ابتدایی اش بود که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید. از نوجوانی در جمع بچه های مسجد و حزب اللهی های محل بود و هیچ ترسی از انجام کارهای انقلابی نداشت. اواخر دوران ابتدایی، جنگ تحمیلی آغاز شد. در همان سن ده دوازده سالگی میخواست به جبهه برود ولی موفق نشد. با دیدن تجاوزات بعثی ها به خاک میهنش نمیتوانست ساکت بشیند. سیکلش را در مدرسه آیت الله طالقانی گرفت و بعد از آن در پایگاه بسیج محله عضو شد و تمام کارهایش را برای رفتن به جبهه انجام داد. با اصرار تمام و علاقه خاصی اجازه اش را از پدر و مادر گرفت و در سال 1364 از طریق سپاه به عنوان بسیجی به جبهه جنوب اعزام شد.
از بدو ورود به جبهه فضای معنوی آنجا او را جوان دیگری کرد و برای رسیدن به آرزویش که چیزی جز شهادت نبود. هر کاری را انجام میداد. در جبهه هم به فکر خواهران و برادرش بود و برای آنها نامه می نوشت و به خواهرانش عفت و حجاب را توصیه میکرد و به برادرش غیرت علوی را گوشزد میکرد. ایشان پس از دوازده ماه خدمت در مناطق جنوبی کشور و رشادت های فراوان، آخر بسیجی گردان ولیعصر (عج) از لشکر 17 علی بن ابیطالب (ع) در عملیات کربلای 5، در تاریخ بیست و دوم دیماه سال 1365 با اصابت ترکش به پا و سرش به درجه رفیع شهادت رسید. پس از بازگشت پیکرش در زادگاهش به خاک سپرده شد.
