سحرگاهان شب قدر ماه مبارک رمضان سال 1347 مولودی مبارک به جهان گذاشت و او را به مناسبت با ایام شهادت مولایش حضرت علی(ع) امیر نام نهادند. از همان آغاز معلوم بود که در راه امام و پیشوایش گام بر میدارد و از شیعیان مخلص او میگردد. دوران کودکی هوش و استعداد او باعث تعجب نزدیکانش شد. در 3 یا 4 سالگی نماز و مقداری از آیات قرآن را فرا گرفت. در ماه ذی الحجه همان سنین بود که بر اثر بردن او به مسجد در طی ده شب آیه مخصوص نماز دهه آن ماه را فرا گرفت یعنی آیه (وَ وَاعَدْنَا مُوسَى ثَلَاثِینَ لَیْلَةً …)
از این هم فراتر رفته کلمات انگلیسی که برادرانش در مدرسه میخواندند نیز یاد گرفت. با ادب و با تربیت بود. او در زمان کودکی زبانزد اقوام وآشنایان بود. حتی تا قبل از شهادتش وقتی می خواستند از یک بچه با ادب و با تربیت نام ببرند، امیر را مثال میزدند. درسن6سالگی وارد دبستان شد و دوران مدرسه را تا کلاس چهارم پشت سر گذاشت. کلاس پنجم او مصادف با روز های انقلاب و بالاخره پیروزی انقلاب بود. با این که سن زیادی نداشت ولی انقلاب در وجودش ریشه دوانده بود. و به قول خودش آرزو میکرد بتواند خدمتگزاری برای انقلاب و اسلام باشد. در نوجوانی دریکی از گروههای مقاومت بسیج مستضعفین پایگاه مقاومت والفجر کنونی مشغول خدمت به اسلام و انقلاب شد. او همچنین در نوجوانی به رشته ورزشی والیبال روی آورد و علاوه بر عضویت در تیم والیبال مدرسه در مسابقات شهرستانی رده نوجوانان این رشته نیز حضور چشمگیری داشت.
پس از افتتاح پایگاه شهید رجایی در این مکان مقدس خدمتش را به اسلام و انقلاب ادامه داد و یکی از اعضای فعال این پایگاه شناخته شد و در همین راستا دوره های آموزشی بسیج را طی کرد. پس از فعالیت های داخل پایگاه بالاخره در تاریخ65/1/18به جبهه های نور اعزام شد. هنگام رفتن به جبهه شوق عجیبی داشت و ساعت شماری میکرد که چه موقع روانه میشوند. شاید بهترین لحظه های عمر او را هنگام عزیمت به جبهه و در جبهه بتوان نام برد. در طی مدتی که جبهه بود نامه هایی میفرستاد و در تمام نامههایش این جمله رامی نوشت که ما اینجا مشغول خوردن و خوابیدن هستیم. هیچگاه رنج ها و مشقت های جبهه نتوانست روح بزرگ او را به زانود درآورد و بتواند این مشکلات را بر زبانش جاری کند. در نامه هایش دعای برای امام(قدس سره) و رزمندگان را سفارشمیکرد. تا این که پس از مدتی نبرد با دو دشمن درونی و بیرونی در مقابله با خصم پلید و زبون همچون مولایش حضرت علی(ع) در سحرگاهان ماه مبارک رمضان در یکی از جبهه های گرم و خونین خوزستان به شرف شهادت نائل آمد و خون سرخش سرزمین اسلامی مان را رنگین کرد و درخت اسلام را آبیاری نمود. آری امیر در شب قدر ماهرمضان وارد دنیای فانی شد و در شب قدر در منزلگاه ابدی سکنی گزید و در دل خاک جای گرفت و در اینشهادت و در دل خاک جای گرفتن، نیز به مولایش حضرت علی(ع) اقتدا کرد. برادرش محمدجعفر، تنها شش ماه بعد در کنارش در گلزار شهدای شهر محلات به خاک سپرده شد.
۲ دیدگاه در “شهید محمدرضا (بابک) رضایی”
باسلام،وقت بخیر،باعرض معذرت میخواستم عرض کنم که مشخصات برادرم را به جز اسم وفامیل،همه اشتباه میباشد
سلام.وقت به خیر. با عرض پوزش اصلاح شد.