شهید محمد امیری در بیست و هفتم تیرماه سال 1347 در گرما گرم تابستان در تهران و در خانواده ای مذهبی و روستایی اهل روستای خورهه محلات دیده به جهان گشود. در دوران کودکی و نوجوانی فردی آرام و ساکت بود و در کنار پدر و مادر در روستای خورهه زندگی را سپری کرد و آموزش های دینی و زندگی را از این دو کسب میکرد. تا هفت ساله شد و برای تحصیل به مدرسه روستا رفت و تحصیلش را تا پایان دوره سوم راهنمایی ادامه داد. محمد ورزشکار بود و چند کاپ و مدال در رشته های دو و میدانی و فوتبال داشت و باعث شد که برادرانش نیز به این رشته ها و اصل ورزش روی آورند. خیلی خوش اخلاق و صمیمی بود و از اهالی روستا این صمیمیت و یکرنگی را همیشه همراه داشت و از وقتی که خودش را شناخت با لباس بسیجی انس و الفت داشت و میخواست که به جبهه برود.
با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان سرباز لشکر 77 خراسان به جبهه رفت تا از میهن اسلامی دفاع کند. سن و سالی نداشت ولی دلاوری بود که مرد و مردانه دم از اسلام و حق میزد. آخرین باری که میخواست به جبهه برود مادر از زیر قرآن عبورش داد، رو کرد به مادر و گفت من دیگر بر نمیگردم. بر روی همه دیوارهای خانه نوشته بود شهید محمد امیری و شهیدش را هم با رنگ قرمز نوشته بود. یکی از همرزمانش میگفت که در زمان شهادتش نوبتش بود که برود و آب بیاورد. به او گفتیم که نمیخواهد الان بروی ولی او رفت و آب هم آورد ولی موقع برگشت خمپارهای منفجر شد و او به شهادت رسید. شهید محمد امیری در یکم تیرماه سال 1367 در منطقه شرهانی به شهادت رسید و پیکر مطهرش را در روستای خورهه به خاک سپردند.
