شهید مهدی رضایی، در پانزدهم دی ماه سال 1342 در شهر محلات دیده به جهان گشود. او در خانواده ای مذهبی و انقلابی زندگی می کرد. زندگی ساده و آرامی داشتند و همه از آنها راضی بودند. ایشان فرزند اول خانواده و پدر از وجودش بسیار خردسند بود و مادرش دائم برای این هدیه الهی خدا را شکر می کرد. از همان کودکی اخلاقش با بقیه ی بچه های هم سنش تفاوت داشت و بقیه بچه ها دوست داشتند با او رفاقت کنند. بچه ی سر به زیری بود ولی عاشق مبارزه با ظلم و گرفتن حق مظلومین. نسبت به بچه های آن موقع علاقه اش به درس و مدرسه بیشتر بود و با رسیدن به سن هفت سالگی به مدرسه رفت و با موفقیت زیاد این پنج سال را پشت سر گذاشت، هیچ چیز باعث نمی شد از درس فاصله بگیرد و بعد از اتمام مقطع ابتدایی وارد مدرسه راهنمایی شد و از آنجا به بعد در جریانات انقلاب قرار گرفت. اواسط دوران راهنمایی اش با پیروزی انقلاب مواجه شد و زندگی اش تحت تاثیر انقلاب و حضرت امام (قدس سره) قرار گرفت. علاوه بر درس خواندن با دوستان مسجدی اش مشغول کارهای انقلاب هم بود. وقتی سیکلش را گرفت جنگ تحمیلی آغاز شد و با دیدن تجاوزات بعثی ها به مرزهای ایران خونش به جوش می آمد.از همان موقع انس عجیبی با قرآن و ادعیه داشت و همیشه سعی می کرد نمازهایش را اول وقت و به جماعت بخواند علاقه زیادی به مسجد و روحانیت داشت و همیشه در خط اهل بیت (ع) بود و برای دفاع از آن از هیچ چیزی فروگذار نبود.تمام زندگی اش شده بود درس و جریانات جنگ، آرزویش حضور در جبهه بود و می کوشید تا هم خداوند توفیق حضور در جبهه را به او عنایت کند و هم اجازه والدین را کسب کند. دیپلم را که گرفت دیگر نمی توانست در شهر بماند و عشق خدمت به انقلاب او را جوان دیگری کرده بود. برای اعزام به جبهه در بسیج ثبت نام کرد و دوره های نظامی آن را گذراند و خودش راه روز برای رفتن آماده می کرد. بالاخره در سال 1361 به عنوان بسیجی از سوی لشکر 27 محمد رسول الله (ص) به جبهه اعزام شد. تمام علاقه اش شده بود لباس خاکی بسیج. همیشه آرزوی شهادت را در سر می پروراند و برای رسیدن به آن هر کاری می کرد. آخر در تاریخ دوازدهم مهرماه سال 1361 در عملیات مسلم بن عقیل (ع) در درگیری با دشمن بعثی در منطقه مندلی عراق بر اثر اصابت تیر دوشکا،به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکرش پس از بازگشت از منطقه در زادگاهش به خاک سپرده شد.
