در یکی از روزهای مردادماه 1341 در یکی از محله های تهران به نام دولاب به دنیا آمد. او به سن یک سالگی که رسید مریض شد پدرش بنا بر اعتقاداتی که داشت با خدای خود پیمانی بست که در صورت بهبودی فرزندش پس از پایان تحصیلاتش او را نذر اسلام کند و به حوزه علمیه بفرستد که خدا هم مرحمتی نمود و او شفا یافت. مجید در همان دوران طفولیت همراه پدر خود به مساجد و تکایا میرفت و چون در محفلی اسلامی پرورش یافت همواره در فکر محرومین و مستضعفین بود پس از گذشت چند سالی از عمر گرانبهایش که با پدر خود در شب های ماه مبارک رمضان برای قرائت قرآن به مساجد جعفری در خیابان نبرد تهران میرفتند. با گذر از زورخانه ای که در مسیرشان بود او علاقه ای زیاد به ورزش باستانی پیدا کرد. در مدت یک هفته تمام قرآن را بدون غلط فرا گرفت که امام جماعت مسجد جعفری آقای موسوی و حاج آقا نوایی قاری آن مسجد و تمام برادران آن مسجد بودند و صحیح خواندن قرآن او را در مدت یک هفته تائید نمودند و گفتند: برای او جایزهای بخرند. او از صدای خوبی هم برخوردار بود و در تمام هیئتها شرکت مینمود. قرآن میخواند و موردعلاقه دوستان هیئتی اش بود. چندین سال در تهران درس خواند و پس از آن به وطن اصلی پدرش(شهرستان محلات)مشغول درس خواندن شد. در اوایل انقلاب وجود خفقان شدید ساواک یک شب در مسجد القائم(عج)محلات او سه صلوات برای سلامتی امام خمینی(قدس سره)فرستاد که چشمان ساواکی ها از حلقه درآمد و در پایان مراسم او را تعقیب کردند ولی از تاریکی شب استفاده و فرار کرد.
پس از پیروزی انقلاب با دوستان هنرستانی اش پای پیاده از شهرستان محلات برای دیدار امام(قدس سره)به قم رفتند و تصویر امام(قدس سره)در دست مجید بود و سه چهار روز پیاده روی نمودند تا به خدمت امام(قدس سره)رسیدند. او پیرو و مقلد امام(قدس سره) بود چون پدرش از همان سالی که امام(قدس سره) را تبعید کردند و رساله او را به طور مخفیانه در بازار تهران تهیه کرد و در منزل و هیئت ها آن را مطالعه میکرد. شب ها از طرف بسیج با دیگر برادران بسیجی اش پست میداد و با منافقین بحث و جدال میکرد. یک روز دیده بود عدهای به طرفداری از بنی صدر شعار میدهند شجاعانه به خیابان میرود و میگوید درود بر خمینی(قدس سره)و یارانش که منافقین با آجر و سنگ به او حمله میکنند. پس از گرفتن دیپلم جهت گرفتن دفترچه آماده به خدمت عازم تهران شد و دفترچه آماده به خدمت دریافت نمود. یک ماه به تاریخ اعزامش مانده بود که طاقت از دست داد و از طریق بسیج شهرستان محلات عازم جبهه شد. او در پنجم ماه محرم الحرام با شادی و خوشحالی بی نظیر به جبهه دارخوین رفته و از آنجا برای حمله به عراق و باز پس گرفتن بستان به جبهه بستان میرود و با شجاعتی که از خود نشان داد و حماسه هایی که از خود آفرید در روز نهم آذرماه سال 1360 به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای شهر محلات به خاک سپرده شد. به راستی مجید فدای اسلام شد.
