شهید والا مقام سیدحسین رضازاده مردی دیگر از خطه استان مرکزی که در رادمردی و دلاوری نمونه کامل یک انسان بود و انسانیت در وجودش نمایان بود. مردی که در راه عشق به وطن قدم برداشت و در این راه جان شیرین خود را فدای دین و کشور کرد. در پنجمین روز از بهار سال 1344 همزمان با شکفتن دوباره گل ها در خانواده سیدابراهیم رضازاده پسری به دنیا آمد که فرزند چهارم خانواده بود. به خاطر ارادتی که به امام حسین(ع)داشتند نامش را حسین گذاشتند. پدرش روحانی و اهل ایمان و تقوا بود. و تلاش میکرد تا با به دست آوردن روزی حلال برای فرزندانش آنها را در راه خداوند قرار دهد. مردی که به خانواده اش ایمان و تقوا آموخته و به آنها یاد داد که قدم هایشان را در راه رضای خداوند بردارند. سیدحسین رضازاده از این پدر، ایمان و تقوا آموخته و تلاش کرد تا آموزه های دینی پدرش را در زندگی به کار ببندد. دوران ابتدایی را با موفقیت پشت سر گذاشت و به مدرسه راهنمایی رفت تا دوم راهنمایی درس خواند اما پس از آن ادامه تحصیل نداد. پس از فراغت از تحصیل وارد بازار کار شد. شغلش آزاد بود و تلاش میکرد تا برای به دست آوردن روزی خود زحمت بکشد. تا این که جنگ به ایران عزیز تحمیل شد و با غیرت و رادمردی که در وجودش بود نتوانست نسبت به اوضاع کشور بی تفاوت باشد پس لباس بسیج گردان ولیعصر(عج) را به تن کرد و راهی جبهه شد. دو ماه در جبهه بود. و پس از آن در 1365/2/31 در جزیره مجنون به درجه رفیع شهادت نائل گردید. پیکرش مدت ها مفقود بود و پس از تفحص در محلات به خاک سپرده شد.
