شهید حسین آشوری در شهرستان محلات و در دامان پر مهر و محبت خانواده ای مذهبی و عاشق امام (قدس سره) دیده به جهان گشود. پدرش لطف الله، خیاط بود و مادرش خانه دار و با این زندگی ساده وظیفه ی عظیم تربیت او را به عهده گرفتند تا در سربازی اش برای اسلام کوتاهی نکنند، نام او را هم نام مولا و مقتدایش حسین (ع) گذاشتند تا آزادی و آزادگی را از صاحب اسمش بیاموزد و در راه مکتب عاشورا قدم گذارد، چرا که در مکتب عاشورا همه چیز هست، با هر سنی و با هر سلیقه ای، فقط باید درست انتخاب کرد و به جا استفاده کرد. و این راهی بود که حسین با اراده و اختیار خویش انتخاب کرده بود و باید تا قله ی کمال با این راه می رفت. پانزده ساله بود که انقلاب شکوهمند اسلامی پیروز شد و حکومت طاغوت با یک پارچگی مردم و هم صدایی آنها دریک شعار واحد که مرگ بر شاه بود سرنگون شد و حکومتی بر پایه ی احکام اسلامی بر سر کار آمد تا با بی عدالتی ها و ظلم و ستم های موجود در جامعه بجنگد. انقلاب تازه نفسی کشیده بود و نو پا بود که دشمن بعثی با هدف و انتظار نابود کردن ایران ظرف مدت کوتاه به کشور حمله کرد تا این انقلاب نو پا که داشت نفس می کشید و رشد می کرد را از بین ببرد که پیر و مراد همه ی ایران فرمان دفاع داد و فرمود که: “سنگرها را پر کنید.” سیل بی شماری از جوانان لبیک گویان این فرمان راهی جبهه شدند و یکی از این جوانان حسین بود که به عنوان بسیجی به سپاه رفت و تک تیر انداز سپاه اسلام شد، حدود 2 ماه در جبهه حضوری فعال داشت. در نهایت در عملیات بیت المقدس و آزاد سازی خرمشهر قهرمان در سی ام خرداد ماه سال 1361 درست بعد از آزاد سازی خرمشهر در منطقه ی عملیاتی شلمچه بر اثر اصابت ترکش به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد و آسمانی شد. پیکر مطهرش را در شهرستان محلات ردیف دوم گلزار شهدا به خاک سپردند.
