شهید حسین امیری در سال 1349 در روستای جردیجان از توابع شهرستان محلات دیده به جهان گشود. تحصیلاتش را تا گرفتن مدرک دیپلم در رشته ماشین ابزار در هنرستان شهید مصطفی خمینی ادامه داد. خیلی صبور بود. در انجام کار نیز خیلی تلاش می کرد. خواهر شهید می گوید، در گل خانه ای نزدیک منزلمان کار می کرد و من ظهرها که برایش غذا می بردم می دیدم که تمام تنش از بس زیر آفتاب مانده است سوخته است. با آغاز جنگ تحمیلی و تأسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عضویت این نهاد در آمد تا لباس سربازی وطن بر تن کند. حدود شش ماه به همین عنوان در جبهه بود که ختم به شهادت ایشان شد. خانواده ای مذهبی داشت و در فضایی این گونه بزرگ شده بود. شهادت حسین روی تمام خانواده مخصوصاً روی مادرش تأثیر زیادی داشت. خواهرش می گوید: به خانه که می آمد بسیارخوش اخلاق بود. با همه شوخی می کرد و با بچه ها رفتار بسیار خوبی داشت.
برادرش می گوید: وقتی برای اولین بار به جبهه اعزام شده بود، مورد اصابت ترکشهای خمپاره قرار گرفت. از ناحیه پشت مجروح شد و مدت یک ماه در بیمارستان اهواز بستری بود. در این مدت، نه نامه، نه تلفن و حتی خبری از ایشان نداشتیم. بعد از این که از جبهه برگشت مادرم پیراهنش را بالا زد و جای ترکش ها را در بالای شانه اش مشاهده کرده بود. وقتی از او سؤال کرد که چرا پشت شانه ات اره اره است آن وقت گفت که مورد اصابت ترکش قرار گرفته و مجروح شده است. شهید حسین امیری بسیجی گردان امام علی(ع) از تیپ 22 بدر بود و در بیستم خردادماه سال 1361 در خرمشهر قهرمان پس از عملیات بیت المقدس و آزادسازی خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به سرش به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در شهرستان محلات به خاک سپردند.
