در تاریخ دهم مردادماه سال 1336 پسری متولد شد که مادرش نام حسن را بر او نهاد، حسن با تأسی بر سیره شریف نبوی و عشق و علاقه به اسلام و قرآن، خلق و خوی امام حسن(ع) را داشت. بی جهت نبود که رفتارش، کردارش و گفتارش با نام زیبایش به هم گره خورده بود. چقدر خوب در سرنوشتش معلمی و تعلیم و تربیت را مقرر ساخته بودند. بعد از س پری کردن دوران ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان در شهرستان محلات به عنوان معلم مشغول به تعلیم و تربیت فرزندان این مرز و بوم گشت. در عین حال از ورزش هم جدا نمی شد. علاقه فراوانی به ورزش فوتبال و کوهنوردی داشت و تقریباً تمام تعطیلات و اوقات فراغتش را با دوستانش به کوهنوردی مشغول بود. همزمان با مبارزات مردم علیه رژیم طاغوت پهلوی، او و برخی از دوستانش گروهی را تشکیل داده بودند که هم ورزش می کردند و هم جل ساتشان را در کوه برگزار می کردند تا نحوه چاپ و پخش اعلامیه های حضرت امام(قدس سره) را تشریح کنند. تمام اینها تا پیروزی انقلاب بود و آغاز جنگ تحمیلی. اما زمانی که طب دفاع در مقابل تجاوز نواخته شد دیگر حسن سر از پا نمی شناخت. خیلی زودتر از آنچه در فکرش بود به عنوان بسیجی عازم جبهه شد. اولین حضورش در کردستان بود و مقابله با گروهک های ضد انقلاب. پادگان کرخه دومین میعاد گاهش بود. سپس عملیات فتح المبین را تجربه کرد، تجربه ای که به بهای مجروحیتش تمام شد. در همین سال بود که در کنکور شرکت کرد و در رشته علوم سیاسی پذیرفته شد؛ اما حضورش در جبهه برایش ارزشمندتر بود. با آغاز زمزمه عملیات بیت المقدس دوباره عازم جبهه شد و در تیپ 27 محمد رسول الله(ص)، با مسئولیت بیسیم چی راهی خط مقدم شد، رمز عملیات را که شنید دیگر پر کشیده بود. هنوز شاهد آزادی خرمشهر نشده بود که در جاده اهواز – خرمشهر در آغاز طلوع هجدهمین روز از اردیبهشت ماه سال 1361 شهد شیرین شهادت را نوشید. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.
