شهید والامقام غلامرضا خراسانی مردی از رادمردان ایران زمین که در طلب سعادت باقی، دنیای فانی را رها کرد و تلاش کرد تا به آنچه که لایق انسانیت است، برسد. مردی که بهای انسانیتش را با جانش پرداخت و به بهترین و زیباترین مرگ یعنی شهادت به دنیای باقی شتافت. مردی از خطه دلیران، کسی که خوب میدانست بهای انسانیت را فقط خداوند میتواند بپردازد پس به گونه ای رفتار کرد که لایق سعادت شود. او با پاهایی محکم و با قدم هایی استوار در مسیری گام برداشت که راه هدایت بشر بود و راه را برای آیندگان مشخص کرد. به گونه ای که کسی راه سعادت و نیک نامی را گم نکند و ایرانیان بدانند زندگی زیر بار ستم هیچ ارزشی ندارد. شهید غلامرضا خراسانی در بیست و دوم تیر ماه سال 1343 در اوج گرمای تابستان زمانی که هوا به گرمی می رفت و میوه های نوبرانه بر شاخه های درختان خودنمایی می کردند و نوید زندگی دوباره پس از بهار را به ایرانیان می دادند. در استان شهیدپرور مرکزی در میان اعضای خانواده ای ساده و صمیمی دیده به جهان گشود. شهید غلامرضا خراسانی در هفت سالگی وارد دبستان شد و درسش را تا چهارم ابتدایی خواند اما پس از آن بنابر مساعد نبودن شرایط، ادامه تحصیل نداد و تلاش کرد تا در امور کاری و منزل سهمی داشته باشد بنابراین چون پدر زحمت کشش وارد عرصه کار شد. کارگری ساده و تلاشگر جوانی مهربان و خوشرو که با اخلاق و رفتارش با همه رابطه خوبی داشت و جایگاه بالایی در دل همه داشت. زمان رفتن به سربازی فرا رسیده بود و جنگ تحمیلی ایران را فرا گرفته بود. شهید غلامرضا خراسانی در لباس سربازی برای دفاع از وطن راهی جبهه های حق شد. سرباز ژاندارمری بود و به مدت 11 ماه دلیرانه به میهن خدمت کرد تا این که در سی ام اردیبهشت ماه سال 1364 در جزیره مینو با اصابت گلوله به سرش به قافله شهدا پیوست و پیکرش در گلزار شهدای شهر محلات آرام گرفت.
