در تاریخ یکم تیرماه سال 1339 در محلات و در خانواده ای مذهبی و متدین فرزندی چشم به جهان گشود. پدر نام او را علی گذاشت. شهید سیدعلی حسینی تحت تربیت پدر و مادر دیندار، متدین و دلسوز، دوران کودکی را آغاز کرد. او یک خواهر بیشتر نداشت و به همین جهت علاقه زیادی به ایشان داشت. سنش که بالاتر رفت روی حجاب خواهرش خیلی حساس بود و همیشه به او میگفت: این چادر که یادگار حضرت زهرا(س) است را به خوبی نگهدار. وضع مالی آن چنان خوبی نداشتند و در سختی بزرگ شد ولی هیچگاه ناشکری نکرد و همیشه سپاس گذار خداوند بود. اخلاق و رفتارش در خانه مثال زدنی بود و همیشه احترام خاصی برای والدین قرار میداد. با تمام سختی و مشقت و مشکلات مالی درسش را تا کلاس چهارم ابتدایی ادامه داد و دیگر نتوانست بیش از آن را بخواند و ترک تحصیل کرد ولی همیشه آرزوی ادامه تحصیل را داشت اما دیگر هیچگاه این امر برایش اتفاق نیفتاد. از همان سالی که ترک تحصیل کرد، بیکار ننشست و وارد کار آزاد شد. از تنبلی و سستی متنفر بود و همیشه دوست داشت برای رفاه حال خانواده دست به کاری بزند. مدتی پیش زرگری شاگردی کرد و پس از آن که این کار را به خوبی یاد گرفت خودش استاد این کار شده بود و از درآمد شغلش هم خرجی خود را در می آورد و هم کمک خرج خانواده بود.
او نیز مثل اکثر مردم، در جریانات انقلاب نقش داشت و همیشه در صف امت حزب الله بود و هیچگاه از این جریان کناره گیری نکرد. هم کار میکرد و هم در مسجد فعالیت داشت و اوقات فراغت خود را با دوستانش در مسجد میگذراند. در سن نوزده سالگی، پدر و مادرش برای او از دختری، خواستگاری کردند، و زندگی مشترک خود را در سال 1358 آغاز کردند. علاقه زیادی به همسرش داشت و اوقات خوب زندگی اش را کنار او میگذراند، ولی با شروع جنگ تحمیلی و آغاز تجاوزات رژیم بعث عراق به ایران، بین دو راهی ماند که برای دفاع از انقلاب به جبهه رود یا مثل بعضی از مردم پیش خانواده خود بماند. هیچ چیزی نمیتوانست جلوی عزم و اراده اش را برای دفاع از اسلام و انقلاب بگیرد، بالاخره پس از دل کندن از خانه و کاشانه و در سال 1359 به عنوان بسیجی اعزامی از سپاه محلات به جبهه اعزام شد. او دیگر تعلقی در این دنیای خاکی نداشت و از همه چیز بریده بود. پس از مدتی خدمت در جبهه در تاریخ دهم بهمن ماه سال 1359 در منطقه سومار در درگیری با دشمن بعثی و با اصابت گلوله ای به بدنش به درجه رفیع شهادت نائل گردید. پیکر مطهرش که مدتی مفقود بود پس از بازگشت از منطقه در روستای ماهورزان به خاک سپرده شد. برادرش – سیدمحمد – نیز در سال 1367 به شهادت رسید.
