شهید والامقام احمد زهرابی در پنجمین روز از بهار سال 1333 درست زمانی که زمین سر از زیر برف تازه بیرون آورده بود و بوی بهار در شهر پیچیده بود و ایران داشت بهار دیگری را تجربه میکرد به دنیا آمد. همزمان با رویش دوباره چمن ها و شکفتن دوباره گل های بهاری در خانواده ای مذهبی و متدین که وضع نسبتاً متوسطی داشتند، متولد شد. دارای یک خواهر و سه برادر بود که همبازی های کودکی و همدلان نوجوانی و هم صحبت های جوانی اش بودند. وارد مدرسه شد و درسش را تا پایان ابتدایی خواند پس از آن به دلی مشکلات مالی و مساعد نبودن شرایط خانوادگی ادامه تحصیل نداد. 12 ساله بود که پدرش را از دست داد و تلخی بیشماری را تجربه کرد. طعم تلخ پر کشیدن پدر از زندگیشان یکی از مشکلاتی بود که هرگز فراموش نمیشود. اما مادرش همان شیر زن مهربانی بود که جای خالی پدر را پر کرد و کودکان را در دامن محبت خود پرورانید در حالی که هم پدر بود و هم مادر. 18 ساله بود که در سال 1351 ازدواج کرد و عهده دار زندگی مشترک شد. او در هنگام شهادت سه پسر و دو دختر داشت. از کودکی کار کردن را آموخته بود. و غیرت چون خون در رگ هایش جاری بود. از مادر مهربانش آموخته بود که با مشکلات زندگی دست و پنجه نرم کند. همسری مهربان بود که در تمام طول زندگی پشتیبانی دلسوز برای همسرش بود. در زمان انقلاب اسلامی فعالیت های زیادی داشت و در راه پیمایی های آن زمان شرکت میکرد. زمانی که جنگ به ایران تحمی لشد در لباس بسیج برای رفتن به جبهه های نبرد آماده شد و همسر و فرزندانش را به خدا و سپس به مادرش سپرد. ناهار آخرش را کنار خانواده خورد و رهسپار جبهه های نبرد شد. مردی که به صله رحم اهمیت زیادی میداد حالا به مهمانی افلاکیان دعوت شده بود. مدتی را در جبهه بود تا اینکه پس از هفت ماه حضور در جبهه در یازدهم آبان ماه سال 1361 در عملیات محرم در منطقه موسیان با اصابت ترکش به بدنش به درجه رفیع شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام در زادگاهش ورین، به خاک سپرده شد.
