شهید احمد رضاپور فرزند اکبر در تاریخ یکم مهرماه سال 1346 در روستای خورهه از توابع محلات و در خانواده ای مذهبی و مبارز به دنیا آمد. با طلوع ایشان زندگی پدر و مادرش رنگ و بوی دیگری گرفت و انگار که جان تازه ای گرفته باشند. از همان ابتدای تولدش پدر خیلی مواظب او بود که خدای نکرده لقمه ی ناپاکی را نخورد. مادرش نیز هر وقت میخواست او را شیر بدهد، اول خدا را یاد میکرد تا شیری که او میخورد متبرک به نام خدا باشد. محرم که میشد، پدر برایش لباس عزا میپوشید و با هم به مجالس روضه میرفتند، همین مجالس بود که خط و مشی احمد را تغییر داد. زمانی که خودش را شناخت، مرید حضرت امام(ره) شده بود و همیشه آرزوی دیدن روی امامش(ره) را داشت. او به خاطر نبود امکانات و مشکلات اقتصادی فقط توانست تا کلاس دوم ابتدایی درس بخواند و با این که به درس علاقه داشت ولی از آن محروم شد. از همان زمانی که ترک تحصیل کرد برای کمک به پدرش در مخارج خانواده به کار کشاورزی میپرداخت و صبح تا شب با سختی تمام عرق میریخت. پدر را راهنمای زندگی خودش قرار داده بود و همیشه پدر را به منزله گنجی درون خانه میدانست. هفده ساله بود که انقلاب به پیروزی رسید و مسجد پایگاه بچه های حزب اللهی شده بود، او هم سعی میکرد با حضور در این پایگاه برای انقلاب کاری کند و انقلاب مسیر زندگی این نسل را به کلی تغییر داد.با آغاز جنگ تحمیلی و تجاوزات رژیم بعثی عراق به خاک ایران اسلامی در جوانی با علاقه ای که نسبت به بسیج داشت به عضویت این نهاد مردمی درآمد، و در آنجا به عنوان یک نیروی انقلابی و مذهبی فعالیت میکرد. با شدت گرفتن حملات و شهادت رفقایش در اوایل جنگ، برای دفاع ازحریم انقلاب و اسلام به جبهه اعزام شد. پس از مدتی خدمت در جبهه و دفاع از انقلاب، به عنوان بسیجی گردان ولیعصر(عج) از لشکر 17 علی بن ابیطالب(ع) به عملیات کربلای یک رفت و پس از درگیری با دشمن بعثی در تاریخ دهم تیرماه سال 1365 بر اثر اصابت ترکش به بدنش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر ایشان پس از تشییع با شکوهی در زادگاهش به خاک سپرده و باعث افتخار خانواده و روستایش شد.
