شهید احمد اربابی در سال 1345 در شهرستان محلات و در خانوادهای مذهبی و عاشق اهل بیت (ع) دیده به جهان گشود تا سربازی از سربازان خمینی(قدس سره) کبیر باشد از جمله ی آنها که امام خمینی(قدس سره) نوید آمدنشان را داده بود و فرموده بود که در گهواره هستند. کودکی اش را با مادر گذراند و شیر مهر و ارادت به اهل بیت(ع) را از ایشان خورد و با معرفت دینی آشنا شد. پدرش نان حلال بر سفره اش گذاشت تا این حلال زادگی و لقمه ی حلال از او مردی بسازد که از دینپا فراتر نگذارد و در راه امام حسین(ع) قدم بر دارد. تحصیلاتش را تا دوم دبیرستان در رشته ی علوم تجربی ادامه داد، در زمان پیروزی انقلاب سن و سالی نداشت فقط دوازده ساله بود ولی از بر پایی حکومتی بر پایه ی اسلام خوشحال و خرسند بود. شهید احمد اربابی اهل نماز بود و مقید به شرعیات، در عزاداری مولایش اباعبدالله کوشا و فعال بود و این روضه ها را جایی برای پرورش روح میدانست که انسان را به انسانیتش می رساند و راه و هدف برای انسان ترسیم می کند. او نیز راهش را از روضه های امام حسین(ع) انتخاب کرد و به هدفش که تعالی اسلام و انقلاب بود فکر می کرد و برای تعالی بخشیدن به این هدف زحمت های بسیاری کشید که آخرینش بذل جان بود. با آغاز جنگ تحمیلی به فرمان خمینی کبیر(قدس سره) لبیک گفت و به عنوان بسیجی داوطلب به جبهه رفت تا از اسلام و انقلابی که ارمغان امام (قدس سره) بود و خون های زیادی برای تحقق بخشیدن آن ریخته شده بود دفاع کند دفاعی جانانه از ایران و ناموسش در برابر متجاوزان بعثی که تا بن دندان مسلح بودند و ما با دستانی خالی و فقط و فقط با ایمانمان در برابرشان ایستادگی کردیم. شهید احمد اربابی حدود سه ماه در جبهه بود و در دومین روز از فروردین ماه سال 1361 در منطقه عملیاتی شوش و در عملیات فتح المبین بر اثر اصابت گلوله و متلاشی شدن سر و صورت به یاران و دوستان شهیدش پیوست و به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای محلات به خاک سپردند.
