شهید احمد امیری در اولین روز آبان ماه سال 1338 در روستای خورهه در شهرستان محلات دیده به جهان گشود و در دامان پدر و مادری نفس کشید که شیر پاک و نان حلال کشاورزی به او دادند تا سربازی باشد برای امام(ره) و انقلاب. تحصیلاتش را در روستا آغاز کرد و در محلات تا مقطع دیپلم پیش رفت ولی دیپلم را نگرفته درس را رها کرد و به خدمت سربازی رفت. خواهر شهید میگوید: خیلی با محبت و مهربان بود. خیلی انقلابی بود و انقلاب را دوست داشت و در راه انقلاب و پیروزی آن بسیار فعال بود. او که مشکلات روستا را دیده و طعم بی عدالتی و فقر آن زمان را چشیده بود برای درک مردم و رفع مشکلاتشان در حد توانش میکوشید و درد مردم را درد خویش میدانست و به خاطر همین اخلاق پسندیده در چشم همه مردم روستا عزیز و قابل احترام بود. آغاز جنگ تحمیلی فصل جدیدی در زندگی اش بود و به عنوان سرباز وظیفه وارد ارتش شد تا از اسلام و میهن اسلامی دفاع کند. او سر جنگ با کسی نداشت و فقط برای دفاع آمده بود چرا که معتقد بود باید برای انقلاب نو ای اسلامی در ایران مردانه به میدان بیاید و مردانه و دلاورانه ایستادگی کند. شهید احمد امیری در بیست و سوم مهرماه سال 1354 در منطقه عملیاتی سر ذهاب به جمع یاران شهیدش پیوست و مفقودالاثر شد. خواهرش میگوید: وقتی خبر مفقودالاثری ایشان را به ما دادند بسیار ناراحت کننده بود. پدرم خیلی تلاش کرد ولی اثری از ایشان نیافت. بعد از چند سال مفقودالجسدی خبری پخش شد که ایشان پناهنده شده است و این خبر خیلی خانواده ما را ناراحت و اذیت کرد که بعد از پیگیری های بنیاد شهید و اقدامات پدرم مشخص شد شهید شده و برایش یادبودی در روستای خورهه محلات درست کردند.
