شهید والا مقام ابوالفضل حیدری بسیجی دلاوری که با وجود سن پائینش در راستای دفاع از میهن اسلامی کوشید و در این راه چون پرنده ای سبک بالانه پر کشید. او بندهای دنیا طلبی را از پاهایش باز کرده بود و آمال و آرزوهای دنیای فانی را در وجودش کشته بود او با بالهایی از جنس ایثار و فداکاری به سمت آسمان سعادت پر کشید و با ایمان راسخی که در وجودش بود برای دفاع از وطن در صف دلاوران ایران قرار گرفت. او سینه اش را که مملو از محبت و مهربانی بود، سپر کرد تا مردم بی دفاع کشورش جان و مال خود را فدای این جنگ تحمیلی نکنند. او رفت چرا که خوب میدانست برای رسیدن به سعادت باقی، باید از دنیای فانی و آرزوهای آن گذر کرد. خون سرخش خط رنگینی شد که تا ابد بر پرچم ایران باقی میماند و او را بر فراز کوه های بلند جهان بر افراشته خواهد کرد. شهید ابوالفض حیدری در دومین روز از شهریور ماه سال 1349 در فصل زیبای تابستان در روستای زیبای (ورین) از توابع شهرستان محلات در استان شهیدپرور مرکزی دیده به جهان گشود. خانواده وی از وضع مالی خوبی برخوردار نبودند اما در میان تمام مشکلات زندگی، سادگی و صمیمیت جاری بود و صفا و محبت مهمان همیشگی اعضای خانواده بود. او روزهای کودکی را در میان کانون پر مهر خانواده پشت سر گذاشت و پس از آن وارد دبستان شد. او به درس خواندن علاقه داشت اما به دلیل مشکلات مالی و مساعد نبودن شرایط توان ادامه تحصیل را نداشت. به همین دلیل تا پنجم دبستان درس خواند و پس از آن ترک تحصیل کرد. از هنگامی که برادرش در جبهه به شهادت رسید و او دوازده سال بیشتر نداشت، به شغل شریف کشاورزی پرداخت و تلاش میکرد تا در امور مالی خانواده سهیم باشد. در حالی که در کارهای کشاورزی یاری رسان خانواده بود. با تلاش و زحمت فراوان کسب روزی میکرد و تلاش میکرد تا سهمی در تامین مسائل مالی خانواده داشته باشد اما هنوز مدتی نگذشته بود که تصمیمش عوض شد و برای دفاع از کشورش در لباس بسیج به جبهه های حق شتافت. 2 ماه به عنوان بسیجی گردان ولیعصر (عج) در جبهه بود و سرانجام در بیست و هفتم دی ماه سال 1366 در شلمچه عراق با اصابت تیر به گردنش به درجه رفیع شهادت رسید. در روز خاک سپاری برادرش – اسماعیل – که در آبان ماه سال 1361 در جبال حمرین عراق به شهادت رسیده بود در گلزار شهدای ورین به پیشوازش آمد.
