شهید عباس امیری در دوم آذرماه سال 1344 در شهرستان محلات و در خانوادهای متدین دیده به جهان گشود. تحصیلات دوره ابتدایی و راهنمایی را پشت سر نهاد و برای تأمین معاش زندگی خود به کار کشاورزی پرداخت. او که در دامان پاک پدر و مادری مهربان بزرگ شده بود اهل کار و تلاش بود و به دنبال کسب روزی حلال به کار کشاورزی روی آورد. پدرش اینگونه میگوید: هیچگاه ندیدم که نمازش قضا بشود و صبحها قبل از خواندن نماز دقایقی را قرآن میخواند. نماز اول وقتش همیشه بر جا بود و به خصوص که در نزدیکی ما مسجدی هم بود نمازش را به جماعت میخواند. عزاداری محرم را با جدیت برگزار میکرد و حضوری فعال داشت و در کارهای خیر با یکی از دوستانش شرکت میکرد و به افراد بی بضاعت در حد توان کمک میکردند. بار آخری که به مرخصی آمد، از او خواستیم که دو روز بیشتر بماند ولی در جواب گفت: ما باید به جبهه برویم و با جان خود از انقلاب و دین و کشورمان دفاع کنیم.
در زمان جنگ تحمیلی برای دفاع از میهن اسلامی مشغول به خدمت شد. وقتی برای مرخصی آمده بود به همه اقوام سرزد، پیرمردی در همسایگی اش بود که پایش شکسته بود به عیادت او نیز رفت عباس نگران این بود که به این پیرمرد و زنش چه میگذرد و چگونه روزگار میگذرانند. وی عاشق جنگ و جبهه بود و مجاهدت در راه حق را افتخار میدانست از این رو به جمع رزمندگان سلحشور ژاندارمری پیوست و در چهاردهم اسفندماه سال 1363 در پاسگاه شرهانی بر اثر اصابت مستقیم گلوله دشمن از ناحیه سینه مجروح و به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید را در زادگاهش به خاک سپردند.
